Από τον Η1Ν1 στον SARS-CoV-2 Από τα κοινωνικά επιστημονικά μοντέλα στην επιδημιολογική πρακτική.

From April 2009 to January 2010 the world lived under the constant threat of a cataclysmic outbreak of infection caused by a new strain of the influenza type A virus, designated H1N1 2009. Similar, but much more devastating in its global consequences on public health and economy, was the outbreak of COVID-19, triggered by a new Coronavirus detected in China in December 2019. Back in the 17th century, the great strategist Carl von Clausewitz analyzed the tripartite nature of war, as comprising blind natural forces, chance and politics. In an analogous way, our strategy in the war against SARS-CoV-2 and its possible mutations can be depicted as tripartite: The pandemic, as a blind force of nature; chance/probability, in terms of its influence on health services and infrastructures, and on the possible genetic mutations of the virus; politics, as the necessity for decision-making regarding vaccination efficacy and safety. Proceeding to patient-centered provision of medical and preventive services, focused on conclusions derived from social sciences models, we could deploy an integrated strategy against COVID-19. This would combine preventive measures, diagnostic tests and vaccination with a flexible approach to the imposing and relaxing of lockdown, in pursuit of a fine balance between economic reactivation and the protection of public health. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Από τον Απρίλιο του 2009 έως τον Ιανουάριο του 2010 ολόκληρη η παγκόσμια κοινότητα έζησε κάτω από την απειλή μιας κατακλυσμιαίας έκρηξης λοιμώξεων προκαλουμένων από ένα νέο στέλεχος του ιού της γρίπης τύπου Α, το οποίο ονομάστηκε Η1Ν1 2009. Ανάλογη εικόνα, αλλά με πολύ σοβαρότερες συνέπει- ες, παρουσιάζεται στα παγκόσμια επιδημιολογικά δεδομένα από τον Δεκέμβριο του 2019, οπότε και εμφανίστηκε στην Κίνα ο νέος κορωνοϊός SARS-CoV-2. Ο θεωρητικός του πολέμου Carl von Clausewitz αναφέρεται στην τριμερή φύση του πολέμου, την οποία συγκροτούν οι τυφλές φυσικές δυνάμεις, η τύχη και η πολιτική. Κατ’ αναλογία, η στρατηγική μας στον πόλεμο ενάντια στη διάδοση των ιών και μάλιστα ιών όπως ο SARS-CoV-2, που συχνά μεταλλάσσονται δημιουργώντας νέους τύπους ικανούς να προκαλούν πανδημίες, μπορεί να αναλυθεί σε τρεις αντίστοιχες συνιστώσες, με την επιδημία να τοποθετείται στην κορυφή του τριγώνου (ως τυφλή φυσική δύναμη), την τύχη να επιδρά στις υγειονομικές δομές και υπηρεσίες, αλλά και στις πιθανές γενετικές τροπο- ποιήσεις του ιού, και την πολιτική να καλείται να λάβει δύσκολες αποφάσεις, όπως για παράδειγμα η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα της χορήγησης των εμβολίων. Εφαρμόζοντας μοντέλα επικεντρωμένα στον ασθενή και στα προληπτικά μέτρα που σχετίζονται με τις συνθήκες και το περιβάλλον, μπο- ρεί να συγκροτηθεί μια ουσιαστική πρόταση για την αντιμετώπιση τόσο της COVID-19 όσο και μελλοντικών επιδημιών. Μια πρόταση που θα συνδυάζει τις διαγνωστικές ταυτοποιήσεις, τους εμβολιασμούς και τις αυστηρές καραντίνες, με τις τελευταίες όποτε επιβάλλεται να εφαρμόζονται και όποτε χρειάζεται να περνούν σε δεύτερο πλάνο, εξοικονομώντας ανθρώπινους και υλικούς πόρους, χωρίς παράλληλες εκπτώσεις στη θεραπεία και στη δημόσια υγεία. [ABSTRACT FROM AUTHOR]