Ψυχική δυσφορία και στρατηγικές αντιμετώπισης αγχογόνων καταστάσεων σε επαγγελματίες υγείας που εργάζονται σε μονάδες εντατικής νοσηλείας νεογνών

OBJECTIVE The assessment of negative emotional states of depression, anxiety and stress of health professionals working in Neonatal Intensive Care Units (NICU) and the exploration of the correlation with the coping strategies. METHOD An anonymous and self-completed questionnaire was used to collect demographic-social characteristics, Depression-Anxiety and Stress Scale (DASS-21) and the Ways of Coping Questionnaire. The questionnaire was completed by 112 health professionals (doctors, midwives, nurses) working in NICU in public hospital institutions. RESULTS The 25.9% of the participants faced at least mild depression, 40.2% at least mild anxiety and 28.8% at least mild stress. Multiple linear regression analysis indicated that strategies of "prayer/daydream", "prayer", and "resignation" were the most commonly used by the participants and were statistically positively associated with depression, anxiety and stress. Also, there was statistical significance between female gender and strategies of "positive re-evaluation", "seeking social support", "prayer/daydream", "prayer", "searching of divine intervention", "avoidance/escape", "resignation", and "denial". The participants with midwifery specialty employed more often strategies of "positive re-evaluation", "problem solving", "prayer/daydream", "prayer", "searching of divine intervention", and "denial". At the end, there was a statistically significant association between work experience in NICU's and the strategies of "prayer/daydream" and "denial". CONCLUSIONS The study of emotional status of health professionals and the ways of coping strategies that they use to handle stressful situations is of high importance, since it can strengthen the existing knowledge on stress management and determine the policies that must be developed for improvement of emotional disturbances. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

ΣΚΟΠΟΣ Η εκτίμηση της αρνητικής συναισθηματικής κατάστασης (κατάθλιψη, άγχος, stress) των επαγγελματιών υγείας που εργάζονται σε μονάδες εντατικής νοσηλείας νεογνών (ΜΕΝΝ) και η διερεύνηση της συσχέτισης με τις στρατηγι- κές αντιμετώπισης αγχογόνων καταστάσεων. ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ Το δείγμα της μελέτης αποτέλεσαν 112 επαγγελματίες υγείας (ιατροί, μαίες, νοσηλευτές), οι οποίοι απασχολούνταν σε ΜΕΝΝ σε δημόσια νοσηλευτικά ιδρύματα της Αθήνας. Χρησιμοποιήθηκε ένα ανώνυμο και αυτοσυμπληρούμενο ερωτημα- τολόγιο για τη συλλογή των δημογραφικών-κοινωνικών χαρακτηριστικών, η κλίμακα μέτρησης της κατάθλιψης, του άγχους και του stress (Depression, Anxiety and Stress Scale, DASS-21) και η κλίμακα στρατηγικών αντιμετώπισης αγχογόνων καταστάσεων (Ways of Coping Scale). ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Το 25,9% των συμμετεχόντων αντιμετώπιζαν τουλάχιστον ήπια επίπεδα κατάθλιψης, το 40,2% των συμμετεχόντων αντιμετώπιζαν τουλάχιστον ήπια επίπεδα άγχους, ενώ το 28,8% των συμμετεχόντων αντιμετώπιζαν τουλάχιστον ήπια επίπεδα stress. Από τα αποτελέσματα της πολυπαραγοντικής γραμμικής παλινδρό- μησης βρέθηκε ότι οι στρατηγικές «ευχολογία/ονειροπόληση», «ευχολογία» και «παραίτηση» είναι αυτές που χρησιμοποιήθηκαν συχνότερα από τους συμμετέχοντες και συσχετίστηκαν θετικά με την κατάθλιψη, το άγχος και το stress. Επίσης, βρέθηκε ότι υπάρχει στατιστική σημαντικότητα μεταξύ του γυναικείου φύλου και των στρατηγικών «θετική επαναξιολόγηση», «αναζήτηση κοινωνικής στήριξης», «ευχολογία/ονειροπόληση», «ευχολογία», «αναζήτηση θεϊκής βοήθειας», «αποφυγή/διαφυγή», «παραίτηση» και «άρνηση». Οι συμμε- τέχοντες των οποίων η ειδικότητα ήταν η Μαιευτική επιστράτευαν συχνότερα τις στρατηγικές «θετική προσέγγιση», «θετική επαναξιολόγηση», «επίλυση προβλήματος», «ευχολογία/ονειροπόληση», «ευχολογία», «αναζήτηση θεϊκής βοήθειας» και «άρνηση». Τέλος, βρέθηκε στατιστικά σημαντική συσχέτιση ανάμεσα στην επαγγελματική εμπειρία σε ΜΕΝΝ και στις στρατηγικές «ευ- χολογία/ονειροπόληση» και «αναζήτηση θεϊκής βοήθειας». ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Η μελέτη της συναισθηματικής κατάστασης των επαγγελματιών υγείας και η ανίχνευση των στρατηγικών που χρησιμοποιούν για να αντεπεξέλθουν στις αγχογόνες καταστάσεις έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς μπορεί να ενισχύσει την υπάρχουσα γνώση σχετικά με την αναγνώριση και τη διαχείριση των αγχογόνων παραγόντων, αλλά και να καθορίσει τις πολιτικές που πρέπει να αναπτυχθούν για βελτίωση των συναισθηματικών διαταραχών. [ABSTRACT FROM AUTHOR]