ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΜΕΤΑΤΡΑΥΜΑΤΙΚΟΥ &#931... (Modern Greek)

Introduction: Post Traumatic Stress Disorder (PTSD) is an anxiety disorder and it often may develop after an individual survives or witnesses life-threatening events. Its rising prevalence calls for nursing preparedness regarding its recognition and assessment. Aim: The aim of this paper is to describe and review the main PTSD Diagnostic and Evaluation Tools with relevance to nursing in terms of alerting nurse professionals for possible early PTSD recognition in everyday healthcare delivery. Methods: A critical literature review was undertaken, using the following key words: 'PTSD', 'detection' and 'questionnaire', in Medline, Scholar and Chinal, between 1979 and 2017. After checking for clinical relevance and double entries, 44 papers (including two meta-analyses) were chosen for further analysis and discussion. Results: Although DSM-5 diagnostic criteria are the 'legae artis' for PTSD diagnosis, a number of clinical tools are also use4de in everyday practice. These include the following: PTSD Checklist (PCL), PTSD Symptom Scale- Interview (PSS-I), PTSD Scale Provided by Clinical Professionals (CAPS), Structured Interview on PTSD (SIP) Event and Impact Scale (IES). These were developed mainly from the late '70s and are in use to the present day. Discussion: Due to a plethora of evaluation tools and methods to use for diagnosis of PTSD, the question that rises is which methodology nurses should use in routine clinical practice in order to detect early signs of PTSD but at the same time not "over-diagnosing" patients. Yet, nurses usually look holistically at patients and as PTSD, like other common disorders, has a multifactorial aetiology, including psychological, social and biological factors, this is both a problem and a challenge for nursing. Conclusions: Although DSM-5 is the gold standard for diagnostic purposes, nurses need to get accustomed with a clinical toolkit that enhances their intuition and empathetic insight to a set of clinical skills adjusted for their routine practice to enable early detection of PTSD. In many cases, PTSD may mask other serious psychiatric disorders and neurological traumas, thus demonstrating the importance of the nurse referring timely the suspected PTSD patient for a full psychiatric evaluation where the nursing role is fulfilled as being the patient's advocate. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Εισαγωγή: Η Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες (ΔΜΣ) είναι μια διαταραχή άγχους και συχνά μπορεί να αναπτυχθεί αφού ένα άτομο επιβιώσει ή γίνει μάρτυρας απειλητικών για τη ζωή γεγονότων. Ο αυξανόμενος επιπολασμός της ΔΜΣ απαιτεί την ετοιμότητα της νοσηλευτικής σε ότι αφορά την αναγνώριση και αξιολόγηση της. Σκοπός: Σκοπός του άρθρου είναι να περιγράψει και να αναθεωρήσει τα βασικά εργαλεία διάγνωσης και αξιολόγησης της ΔΜΣ που σχετίζονται με τη νοσηλευτική ως προς την ενδυνάμωση των νοσηλευτών για πιθανή πρώιμη αναγνώριση της ΔΜΣ στην καθημερινή κλινική πράξη. Μέθοδος: Διεξήχθη κριτική επισκόπηση της βιβλιογραφίας, χρησιμοποιώντας τις ακόλουθες λέξεις-κλειδιά: «ΔΜΣ», «ανίχνευση» και «ερωτηματολόγιο», στην Medline, Scholar και Chinal, μεταξύ 1979 και 2017. Μετά την εξέταση της κλινικής συνάφειας των άρθρων, (συμπεριλαμβανομένων δύο μετα-αναλύσεων) επιλέχθηκαν για περαιτέρω ανάλυση και συζήτηση 44 άρθρα. Αποτελέσματα: Παρόλο που τα διαγνωστικά κριτήρια κατά DSM-5 είναι ο «χρυσός κανόνας» για τη διάγνωση της ΔΜΣ, μια σειρά από κλινικά εργαλεία χρησιμοποιούνται επίσης στην καθημερινή πρακτική. Αυτά περιλαμβάνουν τα εξής: Λίστα Ελέγχου ΔΜΣ (PCL), ΔΜΣ Οδηγός Συμπτωμάτων-Συνέντευξης (PSS-I), Κλίμακα ΔΜΣ η οποία παρέχεται από κλινικούς επαγγελματίες (CAPS), Δομημένη Συνέντευξη για ΔΜΣ (SIP) και Κλίμακα Συμβάντων και Επιπτώσεων (IES). Τα εργαλεία αυτά αναπτύχθηκαν κυρίως από τα τέλη της δεκαετίας του '70 και χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα. Συζήτηση: Λόγω της πληθώρας εργαλείων αξιολόγησης και μεθόδων που χρησιμοποιούνται για τη διάγνωση της ΔΜΣ, το ερώτημα που τίθεται είναι ποιά μεθοδολογία θα πρέπει να χρησιμοποιούν οι νοσηλευτές στην κλινική πρακτική ρουτίνας προκειμένου να ανιχνεύσουν πρώιμα συμπτώματα ΔΜΣ αλλά ταυτόχρονα να μην προβούν σε ‘υπερδιάγνωση’. Ωστόσο, καθώς οι νοσηλευτές συνήθως αντιμετωπίζουν ολιστικά τους ασθενείς και καθώς η ΔΜΣ, όπως και άλλες συναφείς διαταραχές, έχει πολυπαραγοντική αιτιολογία, συμπεριλαμβανομένων ψυχολογικών, κοινωνικών και βιολογικών παραγόντων, αυτό αποτελεί ταυτόχρονα πρόβλημα και πρόκληση για τη νοσηλευτική. Συμπεράσματα: Παρόλο που το DSM-5 είναι το «χρυσό πρότυπο» για διαγνωστικούς σκοπούς, οι νοσηλευτές πρέπει να εξοικειωθούν με ένα κλινικό εργαλείο που βελτιώνει τη διαίσθηση και την ενσυναίσθηση τους σε ένα σύνολο κλινικών δεξιοτήτων προσαρμοσμένων για την καθημερινή πρακτική ώστε να καθίσταται δυνατή η έγκαιρη ανίχνευση της ΔΜΣ. Σε πολλές περιπτώσεις, η ΔΜΣ μπορεί να καλύψει άλλες σοβαρές ψυχιατρικές διαταραχές και νευρολογικά τραύματα, αποδεικνύοντας έτσι το σπουδαίο ρόλο του νοσηλευτή να παραπέμψει έγκαιρα τον ασθενή με πιθανή ΔΜΣ για πλήρη ψυχιατρική αξιολόγηση όπου ο νοσηλευτικός ρόλος εκπληρώνεται ως συνήγορος του ασθενούς. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Copyright of Interscientific Health Care is the property of University of Thessaly, Medical School / Technological Education Institute, Nursing Department and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)